Hersendood


Iemand komt voor het uitnemen van organen in aanmerking wanneer hij hersendood is. Hersendood suggereert dat de hersenen dood zijn. Maar is dat ook zo? En hoe is het dan met de rest van het lichaam? Is iemand die hersendood is verklaard, ook echt overleden? Helaas niet. De donor die hersendood is verklaard, leeft nog steeds, hij kan alleen niet meer reageren.

Hersendood is in werkelijkheid een bedenksel dat is ingevoerd om te voorkomen dat artsen worden vervolgd voor moord wanneer zij organen uitnemen. Er wordt wel gesproken van The Invented Death (De bedachte dood). Het is bedacht om orgaandonatie mogelijk te maken.

Een donor wordt hersendood verklaard indien op basis van een aantal (bizarre) tests wordt aangenomen dat er geen hersenactiviteit meer plaats vindt. Ondermeer ondergaat de donor een apneutest. Die test wordt door critici gevaarlijk en wreed genoemd. In werkelijkheid sterft de donor op de operatietafel, veelal onverdoofd, vastgebonden en mogelijk met veel pijn.

Wie dit zonder verdere kennis van zaken leest, zal het niet kunnen geloven. Het is echter diepgaand onderzocht en er zijn heel veel bronnen gevonden waaruit blijkt dat het gaat zoals hierboven beschreven.

Het criterium "hersendood" is bedacht door dubieuze artsen

Het criterium "hersendood" werd in 1968 door een commissie van de Harvard Universiteit bedacht. De voorzitter van de commissie was dr. Henry Beecher. Dr. Beecher heeft op verzoek van de CIA in het geheim experimenten op gemartelde gevangenen uitgevoerd. De Harvard Universiteit geeft dat zelf toe, klik hier (vijfde alinea). 
Een ander lid van de commissie was neurochirurg William H. Sweet; hij paste op patiënten die leden aan een psychische stoornis lobotomie toe; een - nu zwaar bekritiseerde - “behandeling” waarbij met een pin via de oogkas een insnijding in de hersenen wordt aangebracht. Sweet publiceerde ook over zijn werk, klik hier.


Wetenschappelijke notitie 
Klik hier voor onze notitie “Hersendood en orgaandonatie”.

 

Hersendood is niet-dood

Jan Kerkhoffs is Nederlands meest bekende man van wie werd verondersteld dat hij hersendood was na complicaties na een hersenoperatie in 1992. Aan de familie werd gevraagd of Jan orgaandonor mocht worden. De familie stemde niet in en een week later kwam Jan weer bij, weliswaar volledig verlamd, maar na intense revalidatie is hij volledig hersteld. 

NB: Vandaag wordt is er na de hersendood-verklaring geen tijd meer omdat artsen de familie adviseren om de machines (adem) uit te zetten als er geen orgaandonatie volgt,  waarna de hersendode overlijdt, hetgeen niet nodig is (zie direct hierna).

Bij bewustzijn maar onmachtig
Jan vertelde dat hij gedurende de tijd dat hij in coma was alles had gehoord, de pijn van de testen had gevoeld (om te zien of hij reageert en dus bewustzijn zou zijn), maar zijn reactie niet duidelijk kon maken, hij was immers in coma en dus onbekwaam.
Conclusie: Jan leefde verder door de weigering van de familie om hem orgaandonor te laten worden.
• Op 6-8-2016 is Jan op een natuurlijke wijze overleden.

 

Meer informatie

  • “Voelt de donor pijn bij het uitnemen van zijn/haar organen”, klik hier. 
  • “Orgaandonatie na hersendood, over de geschiedenis” (A. Wood), klik hier.
  • Een ervaren verpleegkundige-IC die hersendood verklaarde mensen heeft zien wakker worden vertelt op Radio 1 (2:41) met ‘Nachtzuster’  Astrid de Jong: klik hier.

Maak jouw eigen website met JouwWeb