Getuigenverhalen
Deze lijst laat zien welke mensen getuige waren van de gesprekken rond hun aanstaande overlijden en hoorden hoe de donatievraag werd gesteld. Sommige geven aan dat ze de pijnprikkels voelden, maar door de aard van hun letsel niet konden reageren. Ook andere belevingsverhalen zijn opgenomen.
Nederland
Tijdens een televisie-interview op 25 september 2018 vertelt Rosa Smalen aan Jeroen Pauw hoe zij herstelde na een ernstig ongeval. Ze was met ernstig hersenletsel in het ziekenhuis opgenomen en uiteindelijk werd de donatievraag gesteld. Deze vraag mag alleen worden gesteld als de artsen de patiënt opgeven. Klaarblijkelijk werd door de familie niet ingestemd en Rosa ging naar de Leijpark kliniek in Tilburg. Na drie maanden kwam zij weer bij uit haar coma en herstelde.
Dr. Kim Santegoed legt uit dat zij bij Rosa toch wel twijfel had aan het herstel omdat zij er heel slecht aan toe was. Nu zit Rosa dus aan tafel bij Jeroen Pauw en vertelt haar verhaal. Witteman, die ook aan tafel zit vanwege twee programma’s die hij over coma maakte, vertelt dat je er toch niet aan moet denken dat Rosa als orgaandonor zou zijn ingezet.
NB: Voor de uitzending klik hier.
De meest bekende Nederlander die niet overleed aan zijn hersenschade is Jan Kerkhoffs. Jan hoorde wat er om hem heen gebeurde. Zijn familie stemde niet in met de donatievraag en Jan overleefde tegen alle verwachtingen in zijn letsel. Hij beschreef zijn ervaringen in een boek (“Droomvlucht in coma” van Jan Kerkhoffs).
Esmee Feenstra werd in 2005 aangenomen dat zij hersendood was na een ernstig ongeval, haar vader stemde in met orgaandonatie omdat hij wist dat zijn dochter daar achter stond. Terwijl hij de familie informeerde over het overlijden van zijn dochter bezocht het 14-jarige zusje van Esmee het ziekbed en constateerde na indringend op haar te hebben ingesproken dat Esmee reageerde, er rolde een traan uit haar oog. Over haar ervaring is een internet-documentaire gemaakt, klik hier (vanaf 17:50). Esmee heeft in 2017 haar Master gehaald.
Laura Hurles overleed op 11 februari 2011 in het Medisch Spectrum in Twente nadat haar organen waren verwijderd. Zij was de dag ervoor opgenomen met ernstige hersenschade als gevolg van een vermeende zelfdodingpoging. De moeder werd onder grote druk gezet om in te stemmen met orgaandonatie. Tijdens het afscheid van moeder en dochter voelde de moeder een reactie in de hand van haar dochter. Zij vertelde dit, maar die opmerking werd genegeerd. Tot op de dag van vandaag twijfelt de moeder aan de juistheid van de prognose dat Laura hersendood zou zijn (gesprekken met de moeder van Laura).
Iemand die zich op internet presenteert onder de naam Lin reageerde op 23-8-2016 en 4-9-2016 in een internetdiscussie. Zij vertelde daar hoe haar zuster klaar lag voor orgaandonatie en een traan liet rollen bij het afscheid van haar kinderen. Haar zuster was als gevolg van een hartstilstand niet meer te reanimeren. In het tweede bericht spreekt zij haar verwondering uit over het feit dat ondanks dit het hart van haar zuster zou worden gebruikt voor donatie. Volgens de arts kon dit hart nog worden gebruikt voor oudere mensen (klik hier).
Duitsland
In het boek “Ongestoord sterven” beschrijft Renate Greinert de procedure rond het verongelukken van haar zoon Christian en de daarop volgende donatie van de organen. Zij voelde zich onder grote druk gezet om in te stemmen. Na afloop van de uitnameprocedure zag zij haar zoon terug en constateerde dat hij een verbeten trek op zijn gezicht had, zij vroeg zich af of hij mogelijk pijn had geleden. Jaren later constateerde de Engelse arts Dr. Hill van het Addenbrooke’s Hospital aan de hand van het medisch rapport dat haar zoon niet hersendood was geweest.
NB: Voor het boek klik hier.
Verenigde Staten
Christina Nicole Thornsberry (2004 - Spokane) was 31 jaar oud en kwam na het gebruik van het medicijn Zyprexa in een coma terecht. Na zes dagen rapporteerden twee neurologen dat Christina haar hersenen onherstelbaar waren beschadigd en zij werd hersendood verklaard. De donatievraag werd gesteld maar de moeder van Christina weigerde toe te geven. Tien dagen later kwam Christina weer bij. Zij heeft verklaard dat zij tot haar enorme schrik hoorde praten over het uitnemen van haar organen t.b.v. orgaandonatie. In haar niet opgemerkte bewustzijn heeft zij geroepen haar niet open te snijden, dat ze nog leefde, maar niemand die het opmerkte. Ook voelde zij de pijn die haar werd toegediend om te zien of zij reageerde (klik hier).
Zack Dunlapp (2008 - Oklahoma) was 21 toen hij een ongeluk kreeg met zijn quad. Zijn hersenen waren ernstig beschadigd en in het ziekenhuis werd geen hersenactiviteit meer gemeten. Na het onderzoeksprotocol werd hij hersendood verklaard. Zijn ouders gaven toestemming voor orgaandonatie. Enkele minuten voor aanvang van de operatie ging de verpleegkundige die tevens familie was van Zack stevig met een mes langs de onderkant van de voet van Zack waarop Zack zijn voet terugtrok. Nadat hij weer was bijgekomen vertelde hij aan de familie dat hij alles had gehoord. Hij was woest want hij was niet dood maar kon het niet laten merken.
Na langdurige revalidatie gaat het goed met Zack. Uit het boek “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten”, klik hier. Voor het bericht klik hier.
Colleen Burns (2009 – Syracuse, New York) van 41 raakte na een overdosis drugs in coma. Ze werd hersendood verklaard. Een dag voor de uitname-operatie constateerde een verpleegster dat Colleen met haar teen reageerde op haar aanraking. Ze zei nog niets. De volgende dag, vlak voor de operatie zou beginnen zag een operatieassistente de neusvleugel van Colleen trillen, desondanks kreeg Colleen 20 minuten later het kalmeringsmiddel Ativan
ingespoten. Precies op het moment dat de operatie zou beginnen opende Colleen haar ogen. Twee weken later mocht Colleen het ziekenhuis weer verlaten (klik hier).
Verwijzing: “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten” van Ger Lodewick
• Het ziekenhuis werd tot een boete van $ 6000,- voor deze fout veroordeeld.
Sam Schmid (2011 - Arizona) was 21 en raakte levensgevaarlijk gewond bij een auto-ongeluk. Per helikopter werd hij vervoerd naar een medisch centrum waar hij werd geopereerd aan een levensbedreigend aneurysma. Sam reageerde nergens meer op en werd hersendoodverklaard. Aan zijn ouders werd de donorvraag gesteld. Zijn moeder wilde een week bedenktijd. Na twee dagen begon Sam bij bewustzijn te komen. De revalidatie nam veel tijd in beslag maar Sam leeft nog en speelt weer basketbal (klik hier).
• “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten” van Ger Lodewick
George Pickering III (2015 - Tomball) werd door zijn vader van de dood gered toen de medici hem van de kunstmatige beademing wilden halen. George had een hersenbloeding gehad en was door de behandelende artsen hersendoodverklaard. Onder bedreiging van een revolver wist de vader drie uur lang tegen te houden dat zijn zoon als orgaandonor zou worden vrijgegeven. De moeder van de jongen had hiervoor toestemming gegeven. Gedurende de tijd dat de vader de procedure tegenhield kneep George in zijn hand. Vader George II vertelde later dat de procedure te snel ging en wilde kost wat kost tijd met zijn zoon doorbrengen (klik hier).
Abigail Kopf (2016 - Michigan) was veertien toen ze bij een schietpartij in Michigan door een kogel in haar hoofd werd getroffen. Omdat ze zich had opgegeven voor orgaandonatie lag Abigail klaar voor de uitname. Plotseling kneep Abigail in de hand van haar moeder, ze was toch niet hersendood en werd met spoed naar de IC gebracht. Twee maanden later kon zij het ziekenhuis weer verlaten (klik hier).
Taylor Hale (2011 – Iowa) was met wat vrienden aan het donderjagen na een voetbalwedstrijd. Zij sprong met een vriendin op een geparkeerde auto toen plots de auto ging rijden. Taylor viel van de auto en liep ernstig hoofdletsel op. Ze werd in een kunstmatig coma gebracht. Na een week verergerde haar situatie ernstig en de artsen vroegen de familie te overwegen Taylor vrij te
geven voor orgaandonatie, ze werd hersendoodverklaard. Later die dag werd Taylor afgesloten van de beademing, maar ging zelf ademen, nog wat later opende ze haar ogen en kon haar vingers en tenen weer bewegen. Na maanden revalidatie kan Taylor alles weer zelf doen en gaat weer naar school (klik hier).
Jenny Hamann (Illinois) heeft haar leven te danken aan haar echtgenoot. Op 25-jarige leeftijd kreeg zij epilepsie. Zij kreeg medicatie voor een ziekte die niet samen kon gaan met haar medicatie tegen epilepsie. Daardoor kreeg ze een zware epileptische aanval. Jenny werd twee keer gereanimeerd en raakte in coma. Ze hoorde wel hoe de artsen haar als orgaandonor wilden gebruiken en dat ze hersendood zou zijn, maar haar man was volhardend en weigerde toestemming te geven. Na drie weken kwam Jenny weer bij. Zij is volkomen hersteld en is later als verpleegster gaan werken (klik hier).
"One of my co-workers' friends wife was pronounced "Brain Dead" and they wanted to take her organs. Her husband flatly refused and made them continue treating her. Today she is fine. She is back to work and you would never know this happened to her." L.Z Michigan.
Vertaling: De vrouw van een vriend van een collega werd ‘hersendood’ verklaard en zij wilden haar organen uitnemen. Haar echtgenoot weigerde dit en stond erop dat de verpleging doorging. Vandaag de dag is zij gezond. Ze werkt weer en je kan niet aan haar merken dat er iets met haar is gebeurd. L.Z. Michigan (klik hier).
Engeland
Steven Thorpe (2008 - Warwickshire) was 17 jaar oud en zat in een auto die op een op hol geslagen paard botste.
Een van zijn vrienden overleed daarbij. Artsen deden er alles aan om de zwellingen in zijn hoofd weg te halen, maar kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat de situatie hopeloos was. Steven werd hersendoodverklaard.
De donatievraag werd gesteld maar de ouders van Steven weigerden dit en verzochten om nader onderzoek door een Genral Practicor en een neuroloog. Die constateerden dat er weer enige hersenactiviteit was en Steven werd uit het kunstmatige coma gehaald. Twee weken later kwam Steven weer bij kennis (klik hier).
In 2011 kreeg de toen 36-jarige Beatrice Way (Ugley Essex GB) een ernstige hersenbloeding, aan haar man werd gevraagd of zij orgaandonatie hadden overwogen. Haar man wilde niet instemmen met het voorstel om het leven te beëindigen van zijn vrouw. In plaats daarvan onderging Beatrice een levensreddende operatie in het Queens Hospitaal in Romford en beviel in 2016 een baby (klik hier).
Denemarken
Jesper Bendixen (2002 – Aarhus)
De 34-jarige man werd hersendoodverklaard in hetzelfde ziekenhuis als Carina Melchior in 2011. Aan de familie werd toestemming gevraagd voor orgaandonatie, maar Jesper herstelde (klik hier).
De 19-jarige Carina Melchior (2011 – Aarhus), die na een ernstig auto ongeluk in coma lag was door haar artsen al opgegeven. De jonge Deense vrouw, bij wie de organen zouden worden verwijderd voor transplantatie, vertoonde echter tekens van leven toen ze werd losgekoppeld van de hart-longmachine. Een jaar na haar ongeval rijdt Carina weer paard, praat ze
weer en gaat ze naar feestjes (klik hier).
- Over Carina is een documentaire gemaakt, het meisje dat niet wilde sterven.
Zweden
Jimi Fritze (2014 - Gotenburg) kreeg een hersenbloeding tijdens de vakantie. Hij hoorde tijdens zijn diepe coma in het ziekenhuis hoe werd besproken om zijn organen te doneren en hoe hij gecremeerd zou worden, hij vroeg zich af of hij het vuur zou voelen en zien. Hij hoorde en zag alles maar kon tot zijn ontzetting niet reageren. De arts die hem behandelde vertelde aan zijn vriendin dat hij ‘niets’ meer zag op de scan. Tot groot geluk van Jimi kwam er later een meer ervaren arts terug van vakantie die de scan bekeek en wel zag dat de zaak niet hopeloos was. Na twee jaar revalidatie kan hij weer spreken en bewegen, maar is wel afhankelijk van een rolstoel (klik hier).
Frankrijk
La Pitie-Salpetriere hospital (2008 - Parijs)
Een 45-jarige man was binnen gebracht met hartstilstand en werd tot de komst van het uitnameteam kunstmatig in leven gehouden door o.a. hartmassage. De man was op straat in elkaar gezakt als gevolg van een hartinfarct. De man werd met spoed naar het la Pitie-Salpetriere ziekenhuis gebracht. Het hart kon niet meer worden gereanimeerd. De procedure voor orgaandonatie werd in werking gezet. Deze procedure werd ongeveer 90 minuten volgehouden. Op het moment dat de uitname-arts de operatie wilde beginnen begon de man weer zelf ademen en begon zijn hart weer te kloppen. De man kon later weer lopen en praten, maar de artsen blijven zorgelijk of het herstel van zijn hersens (klik hier).
Angèle Lieby (2009 - Straatsburg) kreeg last van zware hoofdpijn. De pijn werd zo erg dat zij door haar man naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis in Straatsburg werd gebracht. Er werd geen oorzaak gevonden, maar dan verliest zij het bewustzijn. Haar toestand ging snel achteruit. Ze werd in een kunstmatig coma gebracht waar ze niet meer uit ontwaakte. Na tien dagen verpleging op IC werd zij hersendoodverklaard. Haar hersengolven waren meer keren gemeten, er was geen hoop meer voor Angèle. Tijdens de duistere periode hoorde zij praten en begreep dat ze hersendood was verklaard en dat er gesproken werd over de mogelijkheid om haar als orgaandonor vrij te geven, ze kon pijn voelen maar niet reageren. Aan haar bed werd gesproken over haar begrafenis. Haar dochter Cathy zat vol emotie aan haar bed toen zij zag dat er een traan uit het oog van haar moeder gleed. Het herstel van Angèle heeft de nodige tijd gevergd.Drie jaar na haar ziekte heeft Angèle haar ervaringen beschreven in het boek “Een traan heeft mij gered” (klik hier).
Canada
Madeleine Gauron (2011 - Quebec) was 76 jaar oud en kwam als gevolg van een verkeerde behandeling in het ziekenhuis in coma. Reanimatie mislukte. Het ziekenhuis liet de familie weten dat Madeleine hersendood was en vroeg toestemming om de organen uit te nemen. De familie wilde wel toestemming geven maar wilde eerst nader onderzoek over haar status, was zij wel echt overleden. De volgende dag kwam Madeleine weer bij uit haar hersendode toestand (klik hier).
Brandice Thompson (Calgary) was een jonge vrouw die met ernstig hersenletsel werd opgenomen, haar moeder stemde niet in met de donorvraag. Brandice herstelde maar beweegt zich voort in een rolstoel als gevolg van het lichamelijke letsel dat zij opliep. In de documentaire vraagt zij zich met afschuw af wat de donoren ervaren, voelen als hun organen worden verwijderd in het geval zij niet geheel hersendood zouden zijn.
In dezelfde documentaire werd over Shane Becker gesproken.
Shane Becker (2007 - Vancouver) werd met ernstig hersenletsel na een val opgenomen in het ziekenhuis. Zijn moeder (zelf verpleegster) stemde met orgaandonatie in. Voor dat dit mocht kon worden uitgevoerd werd er gewacht op de vader van Shane die afwezig was en enkele uren nodig had om het ziekenhuis te bereiken. Tijdens die wachtperiode kon hij een signaal afgeven en hij kreeg daarna wel alle kans om te herstellen, er werd een operatie uitgevoerd en na intensieve revalidatie herstelde hij. Hij is nadien getrouwd en vader geworden van een zoon. In de documentaire vertelt Shane hoe hij zichzelf daar in het ziekenhuis op bed zag leggen en het verdriet van zijn familie, de drukte om het bed ervoer.
Hij vertelt hoe hij wanhopig probeerde duidelijk te maken dat
hij er nog was, maar daartoe niet in staat was.
Noot: tijdens dit interview vertelt professor Marielle Waits (niet zeker of haar naam goed is geschreven) hoe zij op een bandopname stuitte waar artsen/betrokkenen van de transplantatiedienst spraken over plannen om de monitor in de operatiekamer dusdanig te manipuleren dat het assisterende personeel niet zou zien dat de patiënt nog over een hartslag beschikte. De zaak is voor een onderzoekscommissie geweest en na het trekken van de conclusie dat het slechts “plannen” waren is er geen veroordeling gekomen. Deze affaire speelde zich af in de Cleveland Clinic, Ohio USA (klik hier).
Zijn deze verhalen waar?
Dat is aan u, wij hebben ze voor u verzameld om over uw beslissing om wel of niet orgaandonor te worden na te denken.
Meer
Over ‘na de dood’, klik hier.
Maak jouw eigen website met JouwWeb